De afgelopen 150 jaar zijn er enorme vooruitgang geboekt op het gebied van technologisch en wetenschappelijk onderzoek en uitvindingen. Wie had ooit gedacht dat mannen op de maan zouden lopen of dat een openhartoperatie met behulp van robots zou kunnen worden uitgevoerd? Toch heeft de mens met al deze vooruitgang consequent gefaald op één onderzoeksgebied: het creëren van leven uit levenloos Animatiebrouwerij materiaal.

Dit verlangen, gekoppeld aan een aangeboren behoefte om creatieve expressie te vinden, heeft tot enkele interessante ontdekkingen geleid. De mens heeft de illusie ontwikkeld dat hij leven uit het niets kan scheppen. Toeschouwers van deze illusie zijn soms verbaasd en vaak weggevoerd van de werkelijkheid, al is het maar voor een paar uur.

We hebben het over de kunst van cartoonanimatie. Met behulp van verschillende methoden heeft een kunstenaar de mogelijkheid om zijn tekeningen te laten bewegen en spreken. Met de moderne computertechnologie lijkt het zelfs alsof de tekeningen van de kunstenaar een interactie aangaan met de toeschouwer. Walt Disney, een monumentale figuur in de geschiedenis van de animatiefilm, zei ooit: “Animatie kan alles verklaren wat de menselijke geest kan bedenken.”

Wat is de geschiedenis van deze kunstvorm? Welke vooruitgang heeft zij de afgelopen jaren geboekt?

Een korte geschiedenis van theatrale animatie

Op 28 december 1895 nam de wereld van kunst en entertainment een drastische wending. Op uitnodiging woonde Georges Méliès, een bekende Parijse goochelaar, de eerste openbare vertoning van de Cinématographe bij. Méliès vergat die avond nooit.

“De andere gasten en ik stonden voor een klein scherm… na een paar minuten werd een stilstaande foto van de Place Bellecour in Lyon geprojecteerd. Een beetje verrast had ik nauwelijks tijd om tegen mijn buurman te zeggen: ‘Is Is het alleen maar om ons de prognoses te laten zien dat hij ons hierheen heeft gebracht? Ik doe ze al tien jaar.’

Nauwelijks was ik opgehouden met praten toen een paard dat een kar trok op ons af kwam lopen, gevolgd door andere voertuigen en vervolgens door een voorbijganger – kortom, de hele vitaliteit van een straat. We stonden met open mond, met stomheid geslagen, zonder woorden verbaasd in de gezicht van dit spektakel.”